Yazmak;
Kelimelerin ötesinde, ruhun kendi sessiz dilidir.
Biriken duyguların, saklı kalmış yaraların, en derin umutların dışa vurumu.
Bir kelimeyi yazmak, dünyaya dokunan bir nefes vermektir.
Yazmak, bazen kaybolmaktır kendi içinde,
bazen yeniden bulmaktır.
Her cümle, geçmişten geleceğe uzanan bir köprüdür;
Zamanın tozlu raflarında saklı kalan anların ışığıdır.
Kalemim, yalnızca kağıda değil, kalbimin en gizli odalarına dokunur.
Orada yazarım; yalnızlıklarımı, sevinçlerimi, suskunluklarımı.
Yazmak, nefes almak kadar gerçek ve vazgeçilmezdir benim için.
Ve biliyorum ki, sözcüklerim bir gün seni, beni, bizleri anlatacak.
O zaman okuyacak olan kişi sadece satırları değil, ruhumu da hissedecek. Yazmak budur: Ölümün içinde yaşamı, sessizliğin içinde çığlığı yakalamak.
