Bozkırın ortasında kurulmuş kendi halinde sessiz , yılların yorgunluğunu taşıyan kucağında Ahi Evran , Cacabey , Aşıkpaşa , Kaya Şeyhi'ni ve daha nicelerini yaşatmış ilim ve bilimin merkezi olan şehrimiz ne yazık ki Osmanlı dönemi ve Cumhuriyetin kurulmasından sonra yavaş yavaş değerini kaybetmiş , nüfus dışarıya yapılan göçler sonucu azalmış caddesi bile olmayan dar sokaklardan ibaret küçük bir şehir konumunu almış ...

Yokluğun çok , sevginin bol olduğu bir yerdi Kırşehir...

O yokluk ve zor durumlardan şimdi rahat ve bolluk içerisinde arabalarımızı park edecek yer bulamadığımız bir duruma geldik ...

O dönemlerden bu döneme kadar Memleketimize kimler hizmet ettiyse emeği geçtiyse vefat edenin mekanı Cennet olsun , yaşayanlardan Yüce Allah razı olsun ...

Bu Memleket bizim , yapılanlar bizim için , yapılan işleri koruyalım , sahip çıkalım birbirimize zarar vermeden kardeşce yaşayalım ...

Kırşehir’in Kalbinde

Uzaklarda bir yer var, adı Kırşehir,
Her hatıram orada, her nefes bir şiir.
Bir çocuğun gülüşü gibi içten,
Belki sokaklarında hâlâ yürüdüğümden.

Nice eren, nice bilge konuk oldu sana,
Her taşında bir hikâye, her sokağında bir dua.
Süleyman Türkmani, Kaya Şeyhi ,
Aşık Paşa’nın dilden dile söylenir beyti.

Gönül ustası Ahi'nin izinde,
Dürüstlüğün harmanı esnaf elinde.
Kırşehir bir düş gibi gözümde ,
Toprağının kokusu sinmiş hâlâ yüreğimde.

Seyfe Gölü’nde nazlı bir kuğu,
Göğe yazar sevdanın en durusunu.
Gülü başka, rüzgarı başka,
Kırşehir’de sevda bir başka..

Bozkırın ortasında bir yürek gibi,
Cıncıklı Camii’nde bir ezan sesi.
Lale Camii ,Kümbetaltı’nda esen yeller,
Bir başka renktir Kırşehir’de güller.

Neşet’in sesiyle yankılanır dağlar,
Her ezgi bir türkü, her türkü bir yar.
Kırık bir keman, içimi delip geçer,
Nede güzeldir “ aslanım eller eller “.

Bağbozumu düşerken sarı tarlaya,
Kokusu siner Özbağ’ın sabahına.
Dinekbağın yeşil bağları hâlâ taptaze,
Gurbetteyim , özlemim hâlâ taptaze.

Gidemem belki hemen , yollar uzak,
Ama her gece düşlerimde sokak sokak.
Kırşehir... Adını andıkça içim sızlar,
Hasretle “Gönlüm hep seni arar”..