Önce omuzlarınıza aldınız, makamlarda gidince yerlere vurdunuz…

Makam verdiniz, itibar verdiniz…

İktidarın gölgesinde itibar görenler, makam gidince rüyasında eşekten düşmüş gibi oluyor.

Etrafında el etek öpenler yok oluyor.

Yanında görünenler görünmez oluyor.

Kapısında bekleyenler makamda sırada duranlar selam vermiyor.

Yolunu gözleyenler hediye verenler artık tanımıyor.

"Sayın" diyenler ortadan kayboluyor.

"Ne alırsınız efendim?" sözleri yok oluyor.

"Size layık değil ama kabul buyurun…" diyenler sessizliğe gömülüyor.

Makamların aşkıyla yapılanlar bir anda sevgisiz kalıyor.

Ey insan!

Bunu gör, yanındakileri tanı.

Eşekten düşmeden önce kolundan tutanları unutma.

Bugün, makamdan gidenleri hatırlayan kaç kişi kaldı?

Bir zamanlar “Sayın Başbakanım”, “Sayın Bakanım”, “Sayın Genel Müdürüm”, “Sayın Başkanım”, “Sayın Vekilim” diyerek gezenleri gören var mı?

Ben Kırşehir sokaklarında hiç vekile, başkana rastlamadım, siz görüyor musunuz?

Ne oldu da birden görünmez oldular?

Ankara’da şirin şehre uğramaz oldular…

Oysa dün protokol sıralarında önde duranlar, kalabalığa el sallayanlar bugün nerede, ne işteler?

İnsanoğlu saygıyı hak edene, sevgiyi layık olana veremedi…

Dostluğun, kardeşliğin, insanlığın öldüğü; paranın, şöhretin, makam ve mevkiinin etrafında menfaat için dönenlerin zamanı bu zaman…

İtibar; kimi zaman parayla, kimi zaman makamla, kimi zaman ahlakla kazanılır.

Ama bu üçünden sadece biri kalıcıdır: Ahlak.

Para bugün olmaz, yarın olur.

Makam bugün senindir, yarın başkasının.

Ama ahlak...

O varsa hep senindir.

Makamdayken herkes itibar görür.

Asıl olan, makamdan kalktıktan sonra göreceğin itibardır.

Unutma: Makamlar insanları değil, insanlar makamları şereflendirir.

Ama bugün her şey tersine döndü…

İnsanlar, makamlarla şereflenmeye çalışıyor.

Ne güzel söylemişler:

“Kişiliğini makamdan alanlar, makamdan sonra kişiliksiz kalırlar.”

Eğer makam insana şeref verirse, o makam gidince insan şerefsiz kalır.

Ama insan makama şeref verirse, makam elden gitse de şerefi baki kalır.

Mevki kişiyi yüceltmez, ancak kişi o makamda hak için, halk için çalışırsa o mevki değer kazanır.

Hayat da, makam da, para da, mal da, mülk de, şan da, şöhret de geçicidir.

Hepsi bize Allah’ın birer emanetidir.

Bugün varsın, yarın yoksun.

Ömür dediğimiz ne ki zaten?

Hayat fani, ölümse anlıktır.

Makam aşkıyla yanların sönmez ateşinde yanıp kül olanlar,

Şunu unutmasın:

Bir gün o ateş herkesin eteğine değecek.

Bu dünya da, içindekilerin tamamı da fanidir.

Bunu unutmadan yola çıkmalı insan.